A gdy nastał wieczór, przyszedł człowiek bogaty z Arymatei, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa. Ten przyszedł do Piłata i prosił o ciało Jezusa. Wtedy Piłat kazał je wydać. A Józef wziął ciało i owinął je w czyste prześcieradło, i złożył je w swoim nowym grobie, który wykuł w skale, i zatoczył przed wejście do grobu wielki kamień, i odszedł. A była tam Maria Magdalena i druga Maria; siedziały one naprzeciw grobu. Nazajutrz, czyli w dzień po święcie Przygotowania, zebrali się u Piłata przedniejsi arcykapłani i faryzeusze, mówiąc: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten zwodziciel jeszcze za życia powiedział: Po trzech dniach zmartwychwstanę. Rozkaż więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby czasem uczniowie jego nie przyszli, nie ukradli go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I będzie ostatnie oszustwo gorsze niż pierwsze. Rzekł im Piłat: Macie straż, idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie. Poszli więc i zabezpieczyli grób, pieczętując kamień i zaciągając straż. Mt  27, 57-66

Wielka Sobota to dzień ciszy, zadumy i przygotowania do Wielkanocy. Przed południem w niektórych parafiach odprawiane są nabożeństwa na cmentarzach.

Młodzi ewangelicy z Wielkiej Soboty na Niedzielę Wielkanocną gromadzą się na spotkaniu modlitewnym nazywanym „Bezsenną nocą”. Jest ono organizowane cyklicznie od 1998 r.

W czterogodzinnym programie uczestniczy corocznie około 600–800 młodych osób z południowej Polski. Tegoroczna „Bezsenna noc” rozpocznie się 20 kwietnia, o godz. 20.00 w Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Drogomyślu.

Wielkosobotnie rozważanie: „Obecny w nieobecności”.
ks. prof. Marek Jerzy Uglorz

I my w jakiś sposób odpoczywamy w ten dzień. Po przeżyciach Wielkiego Piątku, po gwarze i tumulcie wydarzeń, mających związek z ukrzyżowaniem Jezusa Chrystusa. a przed pierwszym dniem tygodnia, dniem ogłoszenia światu radosnej Ewangelii Zmartwychwstania Pańskiego, odpoczywamy kontemplując człowieczy los. A że ów los nierozerwalnie jest złączony z cierpieniem, umieraniem i grobem, przeto Wielka Sobota naprawdę jest tym dniem odpoczynku ludzkiej duszy w świecie pełnym wrażeń, chwilą refleksji nad własnym życiem i przyszłością.

Świat odpoczywa, czy jednak odpoczywa Bóg? Czy fakt, że Józef z Arymatei pochował Nauczyciela z Galilei w swoim nowym grobie i zatoczył przed ów grób ciężki kamień, oznacza że Bóg nie może już działać? Czy w ogóle ów kamień u wejścia do grobu Jezusa świadczy o tym, że człowiek zamknął Bogu drogę do swojego świata, pełnego egoizmu i nienawiści, zła, chamstwa, przemocy i niesprawiedliwości. Czy Bóg naprawdę już nic nie może, a dla nas nie ma już żadnej nadziei? czytaj dalej