| Przedostatnia niedziela roku kościelnego |
| Introit 81 |
| 281 |
| 656 |
| 666 |
| 657, 715, 311 komunia |
| 314 |
Lekcja Apostolska: Rz 14,(1-6)7-13
[1.A słabego w wierze przyjmujcie, nie wdając się w ocenę jego poglądów. 2.Jeden wierzy, że może jeść wszystko, słaby zaś jarzynę jada. 3.Niechże ten, kto je, nie pogardza tym, który nie je, a kto nie je, niech nie osądza tego, który je; albowiem Bóg go przyjął. 4.Kimże ty jesteś, że osądzasz cudzego sługę? Czy stoi, czy pada, do pana swego należy; ostoi się jednak, bo Pan ma moc podtrzymać go. 5.Jeden robi różnicę między dniem a dniem, drugi zaś każdy dzień ocenia jednakowo; niechaj każdy pozostanie przy swoim zdaniu. 6.Kto przestrzega dnia, dla Pana przestrzega; kto je, dla Pana je, dziękuje bowiem Bogu; a kto nie je, dla Pana nie je, i dziękuje Bogu]. 7.Albowiem nikt z nas dla siebie nie żyje i nikt dla siebie nie umiera; 8.bo jeśli żyjemy, dla Pana żyjemy; jeśli umieramy, dla Pana umieramy; przeto czy żyjemy, czy umieramy, Pańscy jesteśmy. 9.Na to bowiem Chrystus umarł i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panować. 10.Ty zaś czemu osądzasz swego brata? Albo i ty, czemu pogardzasz swoim bratem? Wszak wszyscy staniemy przed sądem Bożym. 11.Bo napisano: Jakom żyw, mówi Pan, ugnie się przede mną wszelkie kolano i wszelki język wyznawać będzie Boga. 12.Tak więc każdy z nas za samego siebie zda sprawę Bogu. 13.Przeto nie osądzajmy już jedni drugich, ale raczej baczcie, aby nie dawać bratu powodu do upadku lub zgorszenia.
Ewangelia: Mt 25,31-46
31.A gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej i wszyscy aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swej chwały. 32.I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, i odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. 33.I ustawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy. 34.Wtedy powie król tym po swojej prawicy: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata. 35.Albowiem łaknąłem, a daliście mi jeść, pragnąłem, a daliście mi pić, byłem przychodniem, a przyjęliście mnie, 36.byłem nagi, a przyodzialiście mnie, byłem chory, a odwiedzaliście mnie, byłem w więzieniu, a przychodziliście do mnie.37.Wtedy odpowiedzą mu sprawiedliwi tymi słowy: Panie! Kiedy widzieliśmy cię łaknącym, a nakarmiliśmy cię, albo pragnącym, a daliśmy ci pić? 38.A kiedy widzieliśmy cię przychodniem i przyjęliśmy cię albo nagim i przyodzialiśmy cię? 39.I kiedy widzieliśmy cię chorym albo w więzieniu, i przychodziliśmy do ciebie? 40.A król, odpowiadając, powie im: Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście. 41.Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom. 42.Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść, pragnąłem, a nie daliście mi pić. 43.Byłem przychodniem, a nie przyjęliście mnie, nagim, a nie przyodzialiście mnie, chorym i w więzieniu i nie odwiedziliście mnie. 44.Wtedy i oni mu odpowiedzą, mówiąc: Panie! Kiedy widzieliśmy cię łaknącym albo pragnącym, albo przychodniem, albo nagim, albo chorym, albo w więzieniu i nie usłużyliśmy ci? 45.Wtedy im odpowie tymi słowy: Zaprawdę powiadam wam, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, i mnie nie uczyniliście. 46.I odejdą ci na kaźń wieczną, sprawiedliwi zaś do
życia wiecznego.
Kazanie: Hi 14,1-6[7-12]13[14]15-17
1.Człowiek urodzony z niewiasty żyje krótko i jest pełen niepokoju. 2.Wyrasta jak kwiat i więdnie; ucieka jak cień i nie ostaje się. 3.Aleć jeszcze nad takim masz otwarte oczy i pozywasz mnie przed siebie na sąd. 4.Jak może czysty pochodzić od nieczystego? Nie ma ani jednego. 5.Gdy jednak jego dni są ustalone, a liczba jego miesięcy postanowiona u ciebie, gdy Ty wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć, 6.odwróć od niego swój wzrok, niech odpocznie, niech jak najemnik nacieszy się swoim dniem. [7.Drzewo może mieć nadzieję; choć jest ścięte, znowu się odradza, a jego pędy rosną dalej, 8.chociaż jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień obumiera w prochu, 9.to jednak, gdy poczuje wilgoć, puszcza pędy i gałęzie jak świeża sadzonka. 10.Lecz gdy człowiek skona, leży bezwładny; a gdy człowiek wyzionie ducha, gdzie jest potem? 11.Jak ubywa wód z morza, jak strumień opada i wysycha, 12.tak człowiek, gdy się położy, nie wstanie; dopóki niebo nie przeminie, nie ocuci się i nie obudzi się ze swojego snu]. 13.Obyś mnie ukrył w krainie umarłych, schował mnie, aż uśmierzy się twój gniew, wyznaczył mi kres, a potem wspomniał na mnie! [14.Gdy człowiek umiera, czy znowu ożyje? Przez wszystkie dni mojej służby będę oczekiwał, aż nadejdzie zmiana]. 15.Wtedy będziesz wołał, a ja ci odpowiem, będziesz tęsknił za tworem swoich rąk. 16.Lecz teraz liczysz moje kroki, pilnujesz mojego grzechu. 17.Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, a moja wina powleczona
barwą.
——————————————————————–
Zamieszczone teksty biblijne pochodzą z Biblii Warszawskiej – nowy przekład z języków oryginalnych, hebrajskiego i greckiego, dokonany przez Komisję Przekładu Pisma Świętego Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego, I wydanie w 1975r34-
